De natuur wil niets van ons
We kunnen buiten zijn. Gewoon eruit zijn en niets moeten. Om ons heen kijken en ons verwonderen over hoe de wereld verder gaat.
Tegelijkertijd speelt er op hetzelfde moment een proces in de natuur dat we alleen waarnemen als we er langer in verblijven.

Zoals de dag start, de zon opkomt en later weer ondergaat
Het langzaam zomer wordt en deze weer overgaat in de geboorte van een nieuw seizoen. Een boom die in het voorjaar kleine groene knoppen vertoont. En deze knoppen die op even later moment, als we weer goed kijken, ineens bladeren zijn geworden. Jaar in jaar uit.

En binnen in de natuurlijke cyclus zitten wij
Ook in beweging met onze in- en uitademing in het moment. In ons leven van dag tot dag met ups en downs. Met een geboorte van ons eigen leven overgaand naar het leven nu. Ook daarin kunnen we fasen en seizoenen herkennen.
Kunnen we ontdekken of we op ons pad zijn, onze koers nog eens verleggen door te reflecteren en de kracht van de natuur daarvoor te gebruiken. Door erin te verblijven, te vertragen en stil te worden met onszelf. Door ons vragen te stellen waar we soms in onze dagelijkse bezigheden niet aan toe komen.

Vanuit die reflectie en vertraging komen we in contact met onze natuur
En kunnen we weer plannen maken en onszelf plaatsen in de drukte van het leven. Met hernieuwde kracht en zekerheid. Meer koers en richtingsgevoel en beter in contact met onze wensen om het leven te leiden waar we naar verlangen. En daarmee richting te geven aan ons persoonlijk leiderschap.